Obszar zasiedlenia ryb słodkowodnych Polski obejmuje wody, których zasolenie nie przekracza 0,1 g/l chlorku sodu. Jedynie w jeziorach przymorskich i zalewach występuje większe zasolenie (od 0,1 do 5 g/l) właściwe dla wód słonawych. W wodach tych w przeważającej większości bytuje ichtiofauna słodkowodna. Szereg gatunków ryb zaliczanych do ryb słodkowodnych przebywa w wodach śródlądowych okresowo, bądź to w okresie rozrodu (łosoś, troć, jesiotr), bądź w okresie żerowania (węgorz). Zasadniczo są to ryby dwuśrodowiskowe podejmujące niekiedy odlegle wędrówki.
Podział wód śródlądowych.
Wody śródlądowe dzielą się na stojące i płynące. Do wód stojących naturalnych zalicza się jeziora, stawy naturalne, starorzecza i łachy, natomiast do płynących – wodospady, źródła, potoki, strumienie oraz rzeki. Akweny te uzupełniane są stale zbiornikami budowanymi przez człowieka, których woda może mieć charakter stojący, jak w stawach hodowlanych, sadzawkach, basenach, bądź mniej lub więcej płynący, zależnie od prędkości przepływu, jak w zbiornikach zaporowych, kanałach, rowach itp.
Wody płynące (lotyczne) charakteryzują się zasadniczą cechą różniącą je od stojących (lenitycznych) – prądem wody wywołanym spadkiem dna.
Wody stojące są kumulowane przez dłuższy czas w zagłębieniu terenu; ubywa ich przede wszystkim w procesie parowania bądź następuje nieduży ich odpływ w wyniku przepływających przez nie cieków. W zbiornikach tych ruchy wody powodowane są przede wszystkim siłą wiatru oraz różnicą w gęstości wody o różnej termice. Ruchy wody odbywają się w różnych kierunkach, poziomych i pionowych i dotyczą określonych warstw, co omówione będzie dalej.
Wody płynące (cieki), jak wiadomo, wydobywają się ze skorupy ziemskiej i ulegają, wzdłuż swego biegu, ustawicznemu uzupełnianiu i przemieszczaniu, w wyniku spadku dna, aż do zaniku w miejscu ujścia do morza. W potokach i rzekach obserwuje się gwałtowne zmiany poziomu wody, które zależą przede wszystkim od natężenia opadów w okresie roku, oraz od wahań w ilości wody z dopływu ze źródła.
Na przestrzeni dłuższego czasu, w wyniku gromadzenia się osadów, wody stojące ulegają wypłycaniu (proces starzenia), natomiast wody płynące, dzięki ustawicznemu przemieszczaniu, pogłębiają stale prądem wody swoje łożysko, przenosząc osady w miejsca bez prądu.
Wyodrębniony czynnik, prąd wody, różniący wody stojące i płynące, uważa się za jeden z najważniejszych, gdyż określa on zasadniczo warunki środowiska w akwenach śródlądowych. Wpływa na rozmieszczenie temperatury, tlenu i innych związków chemicznych oraz na szybkość ich przemiany i charakter dna. Prędkość przepływu selekcjonuje również organizmy wodne, które mogą żyć przy określonych szybkościach prądu, dzieląc je na organizmy żyjące w wodzie o dużej prędkości przepływu — reobiontyczne, średniej prędkości przepływu — reofilne oraz żyjące w wodzie stojącej — stagnofilne.
