Bass słoneczny (słonecznica pstra)

Lepomis gibbosus (Linnaeus, 1758)

Cechy taksonomiczne – Ciało bassa słonecznego jest stosunkowo krótkie, wysokie, bocznie spłaszczone, pokryte łuską ktenoidalną. Wysokość ciała mieści się od 1 i 3/4 do 2 razy w jego długości (l.c.). Płetwa grzbietowa jedna, dwuczęściowa. Pierwsza, przednia część tej płetwy jest niska, zbudowana z ostrych promieni twardych. Druga część tylna jest wyższa i dłuższa od pierwszej i zbudowana z promieni miękkich. Płetwa odbytowa leży pod miękką częścią płetwy grzbietowej i jest podobnego co ona kształtu.

Płetwy brzuszne w położeniu piersiowym. Płetwy piersiowe trochę krótsze od długości głowy, wachlarzowa te. Szczęka górna sięga przedniej krawędzi oka.

Ubarwienie. Grzbiet bassa słonecznego jest zielonkawooliwkowy, boki z pomarańczowymi plamkami, brzuch pomarańczowy. Policzki pomarańczowe z falistymi, niebieskimi polami. U samców kość pokrywowa czarna czerwono obramowana.

Cechy przeliczalne. Zęby w jamie gębowej są zaokrąglone. Wyrostków pylorycznych zwykle od 6 do 7.

Zasięg występowania

Bass słoneczny zamieszkuje Amerykę Północną na obszarze od Wielkich Jezior po Florydę (Rembiszewski, Rolik, 1975). Do Europy sprowadzony został jako ryba akwariowa, a także wprowadzony został do hodowli w stawach parkowych. Przeniesiony następnie do wód otwartych zaaklimatyzował się w niektórych regionach Europy (Rembiszewski, Rolik, 1975).

W Polsce stwierdził ją Wiktor (1959) w okolicach Dziwnowa. W niewielkim jeziorku Dziwnej znaleziono jeden egzemplarz tej ryby. Balon (1964) powołując się na ustną informację Zawiszy podaje obecność bassa słonecznego w jednym z jeleniogórskich zbiorników zaporowych. Ten sam autor stwierdził jego obecność w rzece Czarna Orawa.

Biologia i siedlisko

Bass słoneczny zamieszkuje wody głębokie, spokojne. Rozradza się w miejscach piaszczystych od maja do czerwca. Dorasta do długości 20 cm (Berg, 1949).