Jazgarz (Gymnocephalus cernua).
Występuje w Środkowej i Północnej Europie, w wodach stojących i wolno płynących, także w wodach słonawych przy ujściu rzek. U nas można go spotkać w zalewach Bałtyku, w czystych wodach jezior, zatokach rzek. Przebywa w pobliżu dna. Można go złowić podrywką lub nabyć od wędkarzy, którym służy jako przynęta. Dobrze znosi transport. Jazgarz dorasta przeciętnie do 15 cm. Ciało ma wydłużone, wygrzbiecone, nieznacznie ścieśnione bocznie.
Głowa mała, płetwy grzbietowe połączone z sobą, pokrywy skrzelowe zakończone kolcem. Łuski drobne i szorstkie, linia boczna pełna. Ubarwienie nie jest tak ładne jak u okonia. Grzbiet szarozielony, boki jaśniejsze i podobnie jak grzbiet usiane czarnymi plamkami, brzuch żółtawy. Płetwy szarozielone, z wyjątkiem piersiowych i brzusznych, upstrzone nieregularnymi rzędami ciemnych plam. Płeć w zasadzie nie do odróżnienia. W czasie tarła samice są pełniejsze.
Akwarium dla jazgarza, o pojemności co najmniej 100 litrów, przygotowujemy w zasadzie tak samo jak dla okonia, ale powinno ono mieć większą liczbę kryjówek na dnie. Przewietrzanie potrzebne jest tylko na początku. Ryby wytrzymują okresowy wzrost temperatury wody powyżej 18°C. Jazgarza najlepiej jest trzymać w stadku składającym się z 4—8 rybek. Może on mieć towarzystwo innych ryb podobnej wielkości. W przyrodzie jazgarz żywi się drobnymi zwierzętami wodnymi i narybkiem. W akwarium możemy go karmić podobnie jak okonia. Dojrzewa płciowo w 2. roku życia. Tarło odbywa od marca do maja. Samica składa w płytkich przybrzeżnych miejscach około 200 000 jaj pokrytych śluzem i układających się w długie taśmy na kamieniach i roślinach. Młode wylęgają się po mniej więcej 8—10 dniach. Rozmnażanie jazgarzy w akwarium nie jest opisywane. Notowano osobniki z tego gatunku, które przeżyły ponad 7 lat.
