Kiełb (Gobio gobio).
Jest on rozpowszechniony w Europie, z wyjątkiem jej krańców północnych i południowych. Zamieszkuje zbiorniki z wodą płynącą i strefy przybrzeżne jezior. Można go odłowić podrywką lub siatką na plankton. Ukrywa się zwykle między kamieniami. Dorasta do 15 cm długości. Ciało ma wydłużone, walcowate. Wysoka płetwa grzbietowa umieszczona jest dokładnie nad płetwami brzusznymi. Głowa duża z dużymi oczami. Otwór gębowy, przy którym znajduje się jedna para krótkich wąsików, ma ustawienie dolne. Przednia część brzucha nie jest pokryta łuskami, linia boczna często przerywana. Ogólne ubarwienie szarobrunatne, brzucha jaśniejsze. Na bokach, płetwie grzbietowej i ogonowej występują liczne ciemne plamki. Różnice płciowe występują tylko w czasie tarła. Samiec jest wówczas pokryty wysypką godową.
Akwarium dla kiełbia powinno być niskie, o pojemności przynajmniej 100 litrów. Woda musi być w nim zimna, o temperaturze poniżej 18°C, często wymieniana. Ponadto musi być utrzymany ruch wody, przewietrzanie i filtrowanie. Podłoże może być piaszczyste. Na dnie powinno znajdować się kilka otoczaków, a na obrzeżach zbiornika pojedyncze rośliny.
Kiełb jest rybą spokojną, pływa wolno, w stadzie. Długo pozostaje w bezruchu. Lubi ustawiać się pod prąd wody, np. przy rurce wypływowej filtra. Odżywia się pokarmem typowym dla ryby dennej: larwami owadów, mięczakami, drobnymi roślinami, ikrą. Można go przyzwyczaić w akwarium do pokarmu sztucznego, w tym mrożonego. Dojrzałość płciową osiąga w 2.—3. roku życia. Tarło odbywa w maju i w czerwcu. Jest rozmnażany w akwarium. Samica składa na kamieniach lub roślinach do 3000 dużych jaj (do 2 mm średnicy). Młode wylęgają się po mniej więcej 8 dniach. Można je wykarmić pokarmem pyłowym. Kiełb żyje kilka lat.
