Pokarm. Pierwszym pokarmem narybku lina są pierwotniaki, glony i drobne skorupiaki planktonowe (młodociane formy Copepoda i Cladocera). Następnie zaczynają pojawiać się larwy owadów (Ephemeroptera, Tendipedidae) oraz małżo-raczki (Ostracoda), świadczące o bezpośrednim kontakcie ryb z dnem (Leszczyński, 1963). W miarę wzrostu coraz częściej pojawiają się w pokarmie larwy Chironomidae, Chaoborus, Trichoptera, jak również drobne ślimaki (Bithynia tentaculata i Volvata piscinalis) oraz wyższe skorupiaki (Aselus aąuaticus, Gammarus) i skąposzczety (Oligochaeta). Skład pokarmu zalety od jego dostępności, jak i od rodzaju zbiornika. Lin dorosły żeruje w mulistych partiach dna ryjąc głęboko w mule, w związku z czym w jego przewodzie pokarmowym znajduje się zawsze dużo mułu, piasku i szczątków obumarłych organizmów żywych. W stawach, gdzie hodowany jest najczęściej razem z karpiem, poza pokarmem naturalnym dożywiany jest pokarmem roślinnym, łubinem, żytem, jęczmieniem, owsem, śrutą sojową. Pokarm ukryty w mulistym dnie lin wybiera z głębszych partii niż karp, dla którego odsłania niedostępne żerowiska.
Najwyższa intensywność żerowania lina przypada na wiosnę, a najniższa na koniec lata. Przy temperaturze 8 °C lin przestaje żerować, przy 4 °C zapada w sen.
Wzrost. Wzrost długości ciała lina, w pierwszym roku życia, jest największy i wynosi od około 6 do 8, a nawet 12 cm. W następnych latach spada do 5 bądź 8 cm rocznie. Od piątego roku życia zaznacza się znów wyraźny spadek wzrostu długości ciała do 3,2 cm i mniej rocznie.
Ogólna tendencja wzrostu długości ciała lina charakteryzuje się więc stałym spadkiem przyrostów rocznych wraz z wiekiem. Roczne przyrosty masy, odwrotnie niż długości ciała, wzrastają powoli od pierwszego roku życia do wieku około 7 lat i wielkości około 30 cm, a następnie nieco maleją. Największy przyrost długości i masy ciała uzyskuje lin w okresie od maja do czerwca, w następnych miesiącach zaś u osobników dojrzałych płciowo, ze względu na okres rozrodu, następuje jego zahamowanie. W stawach samice od drugiego roku życia rosną szybciej od samców, a różnice dochodzić mogą do 65,7% (Herrman, 1940, Probst, 1937). W zbiornikach naturalnych różnice wzrostu samic i samców zaznaczają się słabiej (Herrman, 1940, Skóra, 1964, Krzywosz, 1977). Wzrost zarówno długości, jak i masy ciała u lina charakteryzuje się jednak zawsze dużą rozpiętością.
Lin dorasta średnio do wielkości 35 cm długości ciała, 1000 g masy ciała oraz wieku od 6 do 7 lat. Nierzadko spotyka się okazy o długości od 45 do 50 cm i masie ciała od 2500 do 3000 g w wieku od 10 do 15 lat. Maksymalnie duży okaz lina złowiony został na wędkę w Szwecji, masa jego ciała wynosiła 10 kg. Związek między masą ciała (W) a długością (l.c.) charakteryzują krzywe kondycji. Dla lina z Zalewu Wiślanego krzywa kondycji wyrażona jest wzorem: log W = log 0,78+2,73 log l.c. (Kosior, 1965). Według badań Ćerny’ego (1969) wzrost lina w zbiornikach zanieczyszczonych jest słabszy niż w czystych wodach naturalnych jezior i rzek.
Siedlisko i znaczenie gospodarcze
Lin jest rybą żyjącą w jeziorach (głównie płytkich), stawach i spokojnie płynących nizinnych rzekach. Najliczniej występuje w płytkich zbiornikach wodnych o głębokości do 2 m, przy spokojnej wodzie, mulistym dnie bogato porośniętym roślinnością. W głębszych zbiornikach wodnych gromadzi się w strefie litoralu. W rzekach wybiera przede wszystkim zarosłe zatoczki, łachy i starorzecza. Roślinność zanurzona jak osoka, rdestnica i inne, dają linowi ochronę przed drapieżcami, do których zaliczyć można głównie szczupaka, okonia i węgorza jako gatunki szczególnie groźne dla narybku. Lin wykazuje dużą odporność na złe warunki środowiska. Spotyka się go w zbiornikach, w których występują okresowy deficyt tlenowy oraz znaczne wahania temperatury, wyłączające ze strefy inne gatunki (Starmach, 1951). Gatunek ten nie znosi jednak wód kwaśnych o pH poniżej 5,5 oraz silnie zasadowych o pH powyżej 9,0.
Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego z lat 1961-1976, odłowy lina w Polsce wahały się w granicach około 300 ton rocznie. W ostatnich łatach zaznaczają się nieznaczne tendencje spadkowe. Lin zaliczany jest do gatunków cennych ze względu na smaczne i delikatne mięso. Jest poszukiwaną rybą zarówno w kraju, jak i zagranicą. Z tego względu rośnie stale znaczenie gospodarcze tej ryby.
