Siedlisko i znaczenie gospodarcze
Po raz pierwszy sztuczny rozród tołpygi białej w Polsce przeprowadzono w 1970 roku. Do tego celu wykorzystano podgrzane wody jezior konińskich. Od tego czasu kilkudniowy wylęg, produkowany w Ośrodku Hodowli Ryb Ciepłolubnych w Gosławicach, systematycznie trafia do odbiorców. W pierwszych latach życia tołpyga biała jest hodowana w stawach, najczęściej w obsadach mieszanych z innymi gatunkami ryb roślinożernych i z karpiem. W ostatnim okresie prowadzi się również próby sadzowego podchowu tołpygi białej od stadium wylęgu z zastosowaniem wabienia pokarmu światłem lub przez dostarczenie go z wodą wpływającą do sadzu. W pierwszym roku hodowli tołpygi białej dąży się do wyprodukowania narybku o masie jednostkowej powyżej 10 g. W drugim roku hodowli stawowej, w sprzyjających warunkach, tołpyga osiąga masę ciała około 150 g, a w trzecim roku przyrasta do około 600 g. Wzrost jej w sta wach jest więc podobny do wzrostu amura białego i w dużej mierze zależy od warunków termicznych. Część materiału zarybieniowego produkowanego w stawach jest używana do zarybiania jezior. W 1967 roku pierwsza partia tołpygi białej została wpuszczona do jezior konińskich mających podgrzaną wodę. W 1970 roku zarybiono jezioro Dgał Mały na Pojezierzu Mazurskim (Bryliński i in., 1976). W następnych latach zarybiono tołpygą białą szereg innych jezior w kraju. Wpuszczona do jeziora Niegocin, leżącego w systemie Wielkich Jezior Mazurskich, wykazała silną tendencję do wędrówek i spotykana jest obecnie od Śniardw na południu, po Mamry i Święcajty na północy. Liczna część obsady pozostała jednak w miejscu wpuszczenia. W okresie lipca i sierpnia, w niektórych miejscach jeziora, wyłowiono przywłoką od 300 do 400 sztuk z jednej toni, co świadczy o jej stadnym trybie życia w tym okresie.
Z dotychczasowych obserwacji wynika, że tołpyga biała najlepsze warunki wzrostowe znajduje w jeziorach o zaawansowanej i szybko postępującej eutrofizacji. Dotyczy to szczególnie jezior o stosunkowo niewielkich powierzchniach. W jeziorach tych bujnie rozwija się plankton, którego nadmierne ilości pogarszają warunki fizykochemiczne wody i prowadzą niekiedy nawet do występowania letnich przyduch. Tołpyga biała odżywiając się głównie fitoplanktonem może przyczynić się do łagodzenia ujemnego wpływu eutrofizacji zbiorników wodnych, dając przy tym znaczny wzrost produkcji ryb z jednostki powierzchni. Żaden z naszych gospodarczo cennych gatunków ryb nie wykorzystuje poziomu energetycznego jakim jest fitoplankton. Ta cecha tołpygi białej może znaleźć szczególne zastosowanie w zwalczaniu nadmiaru fitoplanktonu w zbiornikach z wodą pitną, w których to dochodzi niejednokrotnie do zakłóceń w pracy filtrów i w konsekwencji do pogorszenia smaku wody. Dotychczas stosowane w tych zbiornikach chemiczne zwalczanie glonów jest kosztowne i niesie z sobą groźbę ujemnych skutków w środowisku.
Tołpyga biała nie jest obiektem zainteresowania wędkarzy, gdyż będąc planktonofagiem prawie nie łowi się na żadne przynęty.
W odłowach gospodarczych, tołpyga biała notowana jest od 1974 roku, kiedy to w produkcji stawowej uzyskano 1400 kg ryby konsumpcyjnej, ponad 24 tony kroczków i blisko 7 ton narybku. W następnym roku uzyskano już pierwszą partię ryb konsumpcyjnych z jezior. W gospodarce stawowej nastąpił znaczny wzrost produkcji tołpygi. Efektem było odłowienie w 1975 roku ponad 54 tony tołpygi konsumpcyjnej, ponad 14 ton kroczków i blisko 30 ton narybku. Istnieje więc silna tendencja wzrostu produkcji tego cennego gatunku, co pozwoli na podniesienie wydajności rybackiej naszych zbiorników wodnych. Jednocześnie wzrosną możliwości użycia tołpygi białej jako potencjalnego sojusznika w usuwaniu nadmiaru glonów ze środowiska wodnego.
