Rozwój. W ciągu kilku godzin otoczka jaj silnie pęcznieje osiągając średnicę do 5,1 mm. Po upływie około 24 godzin wylęgają się larwy długości od 5,5 do 6,0 mm. Rozwój larw tołpygi pstrej jest bardzo zbliżony do rozwoju larw tołpygi białej. Przejście do stadium wylęgu następuje po około 5 dobach przy długości od 8,5 do 9,0 mm. Około ósmego dnia od momentu wyklucia się larwy, woreczek żółtkowy jest całkowicie zresorbowany i wylęg odżywia się już aktywnie. W tym czasie, w rzekach Chin, wylęg dociera już na rozlewiska zasobne w drobne formy zooplanktonu. Mniej więcej po 45 dniach ma już w pełni wykształcone wszystkie płetwy i prze’chodzi w stadium narybku. W tym czasie narybek obu tołpyg możemy odróżnić od siebie po stępce, która u tołpygi pstrej rozpoczyna się od nasady płetw brzusznych, a u tołpygi białej od nasady płetw piersiowych. Wyraźne różnice zaznaczają się również w długości szczęki dolnej, która u tołpygi pstrej sięga poza szczękę górną, a u tołpygi białej obie szczęki są równe. Uwidacznia się również wspomniana w opisie gatunku różnica w długości płetw piersiowych.
Pokarm. W pierwszym roku życia obie tołpygi odżywiają się podobnym pokarmem, gdyż ich aparaty filtracyjne mają jeszcze zbliżoną wielkość oczek. Większość badaczy wyraża pogląd, że w drugim roku i w następnych latach życia tołpyga pstra odżywia się zarówno £itoplanktonem, jak i zooplanktonem w mniej więcej równych proporcjach. W poszczególnych okresach roku w pokarmie może dominować jeden rodzaj planktonu (Jahnichen, 1976, Nikolskij i Aliev, 1974, Tarasova, 1975). Tołpyga pstra odżywia się wybiórczo. Stwierdzono np., że blisko 100% treści pokarmowej stanowił glon Microcystis sp., gdy tymczasem jego udział w planktonie nie przekraczał 30% (Verigin, 1975). W warunkach Ukrainy napełnienie przewodu pokarmowego odławianych jesienią 3-letnich tołpyg pstrych o średniej masie 2160 g wynosiło średnio 3,7% całkowitej masy ryb.
Wzrost. Tołpyga pstra pomimo, że jest bardziej ciepłolubnym gatunkiem od tołpygi białej i amura białego, osiąga w naszych warunkach najwyższe przyrosty. Dobre tempo wzrostu wykazuje zarówno w stawach, gdzie wzrostem dorównuje karpiowi, jak i w wodach naturalnych, w których osiąga 2-krotnie wyższe przyrosty masy ciała od tołpygi białej i amura białego.
Tołpyga pstra jest rybą długowieczną i osiągającą duże rozmiary. W rzekach Chin osobniki o masie ciała od 35 do 40 kg nie stanowią rzadkości.
W hodowli prowadzonej w warunkach sztucznych uzyskano hybrydy tołpygi pstrej z karpiem, z amurem białym i z tołpygą białą. Wydaje się, że praktyczne znaczenie mogą mieć mieszańce obu tołpyg, wykazujące lepszą przeżywalność i lepsze tempo wzrostu od swoich rodziców.
Siedlisko i znaczenie gospodarcze
Tołpyga pstra jest gatunkiem jeszcze stosunkowo mało licznym w Polsce. Przypisać to należy późniejszemu sprowadzeniu i to stosunkowo nielicznej partii wylęgu tych ryb, jak i długiemu okresowi osiągania przez nią dojrzałości płciowej. Wylęg tołpygi pstrej jest w pierwszym etapie podchowywany w stawach, najczęściej w obsadach mieszanych. W czasie podchowu w stawach osiąga on dobre przyrosty, na które w istotny sposób wpływa nawożenie stawów i karmienie obsad. Wpływ karmienia jest raczej wpływem pośrednim. W pierwszym roku uzyskuje się narybek o masie 30-50 g, co umożliwia jego dobre przezimowanie. Tołpyga pstra podczas zimowania dobrze znosi niską temperaturę wody. W drugim roku hodowli stawowej, w sprzyjających warunkach, osiąga masę około 300 g. Pierwszą, większą partię tołpygi pstrej wpuszczono do jeziora Dgał Wielki na Pojezierzu Mazurskim w 1970 roku. Materiał zarybieniowy stanowiły 4-letnie tołpygi pstre o średniej masie nieco ponad 2250 g. Po 3-letnim pobycie w jeziorze ryby te osiągnęły średnią masę 8350 g, co jest rekordem w naszych warunkach naturalnych. Świadczy to również o celowości przeznaczenia na zarybienie jezior ryb, które w warunkach stawowych osiągnęły już wielkość towarową.
Należy przypuszczać, że dobre warunki wzrostowe tołpyga pstra znajdzie w jeziorach ciepłych, eutroficznych, mających duże ilości fito- i zoo-planktonu. Odżywiając się planktonem może, podobnie jak tołpyga biała, wpływać na łagodzenie skutków eutrofizacji wód, dając przy tym znaczny wzrost produkcji rybackiej.
Tołpyga pstra z racji sposobu odżywiania się nie jest obiektem połowów wędkarskich. W stawny sprzęt pułapkowy nie łowi się również, gdyż przebywa najczęściej poza litoralem.
