Wędrówki. Młode trocie pierwszy okres życia spędzają w rzece od 1 roku do 3 lat. W warunkach polskich około 80% spływających smoltów jest w wieku 2 lat. W jeziorach położonych bardziej na północ okres pobytu troci w rzece jest dłuższy i może sięgać od 5 do 6 lat. Po spłynięciu do jeziora, trocie przechodząc na większe formy pokarmowe zwiększają tempo wzrostu. Troć jeziorowa z zasady odbywa wędrówki w granicach zbiornika wodnego, jednak pewna liczba osobników może spływać do morza. Wpuszczone trocie jeziorowe do zbiornika zaporowego w Rożnowie (Epler, Bieniarz, 1973) i do Drwęcy (Backiel, Bartel, 1967) spływały do morza i były łowione daleko od polskich wybrzeży. Wypuszczone do morza a wychowane w stawach, dwuletnie trocie jeziorowe zmieniały się w trocie morskie wędrujące po całym Bałtyku; (Backiel, Bartel, 1967).
Wzrost. Wzrost troci jeziorowej można podzielić, podobnie jak troci morskiej, na dwa etapy, na etap powolniejszego wzrostu w okresie życia rzecznego i na etap szybszego wzrostu w czasie pobytu w jeziorze. W pierwszym roku trocie osiągają średnio od 6 do 12,1 cm, w drugim od 9,1 do 22,0 cm, w trzecim od 17,5 do 34,9 cm, a w czwartym od 23,5 do 45,0 cm. Wzrost troci jeziorowej związany jest z wielkością zbiornika. Mimo, że w okresie życia rzecznego trocie z jeziora Wdzydze rosły wolniej niż trocie z jeziora Smolnik, to po spłynięciu do jeziora wzrost troci wdzydzkich był szybszy. W wodach Polski najszybciej rośnie troć w zbiorniku zaporowym w Solinie osiągając w piątym roku (samce) 52,7 cm i (samice) 53,7 cm. W ósmym roku przekraczają długość 80 cm. T rocie jeziorowe w czwartym roku życia ważą od około 0,4 do 0,7 kg, w szóstym roku od 1,5 do 3 kg, w siódmym roku średnio od 2,3 do 4,2 kg, a w dziewiątym roku od 7 do 10 kg. Samce rosną wolniej niż samice. Wielkość troci najczęściej poławianych w jeziorze waha się od 0,8 do 3 kg. Trocie jeziorowe z Wdzydz wpuszczone do morza przyrastały dwukrotnie szybciej niż w macierzystym zbiorniku (Backiel, Bartel, 1967). Maksymalne ciężary osiągane przez trocie związane są zarówno z warunkami środowiska, jak również z intensywnością eksploatacji. Największa troć złowiona w jeziorze Wdzydze miała 7,1 kg (Wojno, 1961 a). Prawie dwukrotnie większego samca ważącego 14 kg złowiono w Solinie w kwietniu 1974 r. (Wajdowicz, 1976). W jeziorach alpejskich troć osiąga jeszcze większe rozmiary. Rozwadowski (1908) podaje, że „Na domu rybackim w Gries, położonym nad jeziorem księżycowym Mondsee pomieszczono portret olbrzymiego 50 kg ważącego pstrąga, złowionego w 1759 r. w temże jeziorze, jak świadczy autentyczny napis pod nim umieszczony”.
Pokarm. W czasie pobytu w potoku młode trocie zjadają faunę denną, wśród której przeważają skorupiaki (kiełże i ośliczki) oraz larwy chruścików, jętek, muchówek i widelnic. W miarę wzrostu trocie przechodzą na większy pokarm i stają się drapieżnikami, zjadając mniejsze ryby — głowacze, cierniki (Bartel, 1964). Ponadto w okresie życia rzecznego zjadają zarówno ślimaki, jak również zwierzęta unoszone przez wodę, np. dżdżownice (Różański, 1961) bądź owady chwytane nad powierzchnią wody. W jeziorze trocie głównie odżywiają się rybami; najczęściej w ich pokarmie znajdowano płoć, okonia, ukleję i ciernika (Wojno, 196 lb, Bartel, 1964, Bryliński, Brylińska, 1964). Zależnie od pory roku, charakteru jeziora i składu ichtiofauny, w pokarmie troci mogą dominować różne gatunki ryb. Oprócz tego w skład pokarmu troci wchodzą żaby, ślimaki, z rzadziej spotykanych ryb szczupak, sielawa, leszcz, krąp, z fauny bezkręgowej skorupiaki, jak ośliczki, kiełże, także owady. Wymiar ochronny troci jeziorowej wynosi 50 cm, okres ochronny od 1 IX do 31 I.
Siedlisko i znaczenie gospodarcze.
Troć jeziorowa w okresie młodocianym przebywa w dopływach zbiorników w partii dennej. Po spłynięciu do jezior lub zbiorników zaporowych żeruje w toni wodnej.
Ze względu na nieliczne jej występowanie nie przedstawia większego znaczenia gospodarczego, jednak z powodu walorów smakowych jest wysoko ceniona. Ponadto jest bardzo atrakcyjną rybą dla celów wędkarskich. Maksymalny roczny odłów troci w jeziorze Wdzydze wyniósł w 1963 r. 616 kg. Od tego czasu połowy zmalały i utrzymują się w granicach 100 kg (Szczerbowski, 1973). W ostatnich latach pozyskuje się od 500 000 do 900 000 ziarn ikry, która jest materiałem wyjściowym do dalszej aklimatyzacji troci jeziorowej w innych zbiornikach wodnych.
